Liturgie
Vanuit hun oorsprong is de liturgie van de Waalse Gemeenten sterk calvinistisch gekleurd. Dat betekende een grote nadruk op de persoonlijke schuldbelijdenis, de verkondiging van Gods genade en de lezing van de Tien Geboden om opnieuw bepaald te worden bij Gods bedoeling. Daarnaast kennen veel gemeenten al heel lang de zogenaamde ‘spontanés’, de gezongen antwoorden, ‘responsies’ op de verschillende, door de voorganger gesproken onderdelen van de liturgie. In Zwolle begonnen we al weer jaren geleden om van tijd tot tijd ook terug te grijpen op de vroege katholiek liturgie zoals die in Nederland sinds de liturgische vernieuwing van de jaren zestig van de vorige eeuw in veel protestantse gemeenten gemeengoed werd. In een gemeentevergadering enkele jaren geleden kwam naar voren dat in Zwolle beide vormen van liturgie waardevol worden geacht en als aansprekend worden ervaren.
Zo klinkt nu bijvoorbeeld ook met regelmaat een gezongen Kyrie uit de oecumenische kloostergemeenschap van Taizé, in een ’gebed om ontferming’ waarin niet zozeer de persoonlijke schuld maar veel meer de ‘nood van de wereld’ aan God wordt opgedragen. Ook wordt de Schriftlezing vaak verzorgd door lectoren. De muziek neemt al heel lang een voorname plaats in en dat geldt voor eigenlijk alle gemeenten. Dat mag geen wonder heten daar waar de Waalse Gemeenten doorgaans beschikken over monumentale kerkgebouwen en al even monumentale orgels. Het Timpe-orgel in Zwolle werd onlangs gerestaureerd en klinkt weer stralend! De taal van de liturgie is tot op vandaag het Frans in alle Waalse Gemeenten, ook al klinkt er met regelmaat Nederlands en zijn de grenzen soms vloeiend.